مذاکره کنندگان در درجه اول انسانند
واقعیت این است که در هنگام مذاکرات، ما با نمایندگان انتزاعی سازمان ها سروکار نداریم،
بلکه آنان نیز مانند ما انسانند، با تمام احساسات، ارزش های عمیق، سوابق، دیدگاه های گوناگون و
غیرقابل پیش بینی بودنشان. این خصیصه های انسانی با درنظر گرفتن میل قلبی انسان ها به محبوب
بودن می تواند کمک حال روند مذاکره باشد.
از طرفی از آنجا که انسانها دنیا را از زاویه دید خود م ی نگرند بروز سؤتفاه م ها م ی تواند
پیش داوری هایشان را تقویت کند و مذاکرات را به یک دور باطل بکشان د . در طول مذاکره، باید
«؟ آیا توجه کافی به مسأله انسا نها داشت هام » : دائماً از خود بپرسید
هر مذاکره کننده ای دونوع منافع دارد: منافع ماهوی و روابط انسانی
هر مذاکره کننده، علاوه بر این که می خواهد در موضوع مورد مذاکره به توافق برسد، مایل است
روابط کاری و انسانی خوبی با طرف مقابل برقرار کند تا در آینده نیز بتواند روابط خود را با او ادامه
دهد. در حقیقت در مورد بسیاری از مشتریان دائمی، شرکای بازرگانی، اعضای خانواده، همکاران
صنفی، مقامات دولتی یا مل تهای خارجی، تداوم رابطه مهم تر از نتیجه هر مذاکره ویژه است.
روابط انسانی معمولاً با مسأله منافع ماهوی پیوند م یخورد
در هر دو سوی بحث، ما به این سمت تمایل پیدا م یکنیم که انسا نها و مسأله را یکی ببینی م .
جملاتی که قصدشان فقط بیان یک مسأله است ممکن است به حمل ه ای علیه کسی که مستقیماً
درگیر با آن مسأله است تعبیر شود. دیگر اینکه افراد این تعبیرهای بی پایه را، در مورد قصد و هدف
گوینده در مورد خود، حقیقت می پندارند. به ندرت آگاهیم که تفسیرهای دیگرهم می تواند به همان
میزان حقیقت داشته باشد.